Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik een enorm papa’s kindje ben. Dus toen mijn vader vorig jaar zijn 50e jubileum bij Vos IJzerhandel vierde, moest en zou ik iets bijzonders voor hem doen. Het werd een wel heel bijzondere krant.
Een stapje terug in de tijd
Als je 50 jaar bij een zaak werd, dan moet je minstens 70 zijn…? Nee, niet als je Bert Vlaanderen heet. Mijn vader vond school niet leuk en na twee keer het eerste jaar van de MULO te hebben gevolgd, besloot hij dat het genoeg was geweest. Zijn vader (mijn opa) vond het prima dat hij ging werken, maar niet bij hem in de zaak. En dus werd mijn vader naar de gebroeders Vos gestuurd.
Op zijn 14e werd hij, met toestemming van de burgemeester, aangenomen. Om vervolgens op zijn 24e het bedrijf samen met een collega over te nemen. En ja, dan kan het dus dat je op je 64e zomaar een wel heel uniek jubileum viert. Dat kan je toch niet zonder feestje voorbij laten gaan…?
Een Huizer Courant in Bert-stijl
Mijn vader heeft zijn abonnement op de Veronica-gids al enkele luttele jaren geleden opgezegd en de Gooi- en Eemlander leest hij inmiddels digitaal. Maar er is één krant die hij nog altijd in zijn handen wil hebben; de Huizer Courant, ook wel het Huizer Zeikerdje genoemd. Hij wil weten wat er in zijn ‘stadje’ gebeurt. De stad waar hij is geboren, waar hij zijn hele leven heeft gewoond en gewerkt en vermoedelijk (nog even niet aan denken) doodgaat.
Voor mij was het heel simpel; die krant moet er in Bert-stijl komen. En dus belde ik de drukker van de Huizer Courant op, Drukkerij Bout. Met een van de eigenaren heb ik voor mijn opleiding menig keer contact gehad als ik projecten draaide waarbij drukkerskosten gemoeid waren. Hij was al net zo enthousiast. “Laura, als jij de opmaak maakt aan de hand van ons stramien, neem ik alle drukkosten op me als cadeautje voor Bert.”
Van niets naar krant
Een tijd van mensen interviewen (mijn broer die de zaak sinds een paar maanden na jubileum heeft overgenomen en mijn moeder bijvoorbeeld), foto’s maken, lay-outs naast elkaar leggen en ideeën bedenken volgde. Maar wat was het leuk om te doen. En hoe tof was het om al die mensen zo enthousiast over mijn vader te horen. Als ik niet al trots op hem was, dan werd ik dat nu wel!
Hoewel ik eerder aangaf geen printmeisje te zijn, heb ik onwijs veel plezier beleeft aan dit project. Oké, het hielp dat ik alles in eigen hand had en persoonlijk betrokken was. Ook mijn jeugd ligt in die zaak!
Vol trots overhandigde ik mijn vader tijdens een jubileumfeestje op 11 augustus vorig jaar (overigens 10 dagen voor zijn officiële jubileum) zijn eigen krant. Hoe cool is dat?!? Benieuwd naar de krant? Kijk hem hier in.
Reacties